''Όλοι γεννιόμαστε ίσοι, αλλά δεν γινόμαστε ίσοι και δεν πεθαίνουμε ίσοι.''
Ή μήπως όχι..?
Το σίγουρο είναι ότι πάνω απ’ όλα τίποτα δεν μας κάνει ίδιους. Τίποτα στο σύμπαν δεν είναι ίδιο με κάτι άλλο. Μπορεί να του φέρνει λίγο ή να είναι ίσο αλλά δεν παύει ποτέ να μην είναι ίδιο. Το x μπορεί να είναι ίσο με το y αλλά δεν παύει το x πάντα να είναι x και το y πάντα να είναι y και δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Μπορεί κάποιος κάπου σε ένα κομμάτι χαρτί να χαράξει την γη ίση χρησιμοποιώντας κλίμακα και να το αποδεχτούν όλοι γύρο του, αλλά ποτέ δεν θα είναι ίδια. Οι άνθρωποι δημιουργηθήκαμε κατ εικόνα και καθ ομοίωση του Θεού αλλά προσέξτε ‘καθ ομοίωση’ όχι ίδιοι. Εικόνα μπορείς να πεις ότι είναι οι λέξεις μας και ομοίωση οι πράξεις μας. Στην ουσία τελικά το έργο μας, το Είναι μας. Κάτι που θα μας έκανε Θεούς θα μας έκανε για τον εαυτό μας αλλά όχι πάντα και για τους γύρο μας. Η μήπως όχι..? Αλλά ο Θεός είναι τα πάντα όχι μόνο εμείς.
Η ισότητα μπορεί να αναφέρεται στις αποφάσεις μας. Η ανωτερότητα στις πράξεις μας. Και το Είναι μας στο έργο μας. Ίσως.. Μα πάντα αυτό που μετράει στο τέλος όταν αφήνουμε αυτόν τον κόσμο είναι το έργο μας. Οι πράξεις μας αφορούν εκείνους που θέλουν να ακολουθούσουν ή όχι τον δρόμο για το έργο μας. Εκείνους που στο τέλος θα είναι ή δεν θα είναι κομμάτι του. Όλα όμως είναι αλληλένδετα βλέποντας ότι οι αποφάσεις μας καθορίζουν τις πράξεις μας και η ανωτερότητα στις πράξεις μας καθορίζουν τελικά το έργο μας. Τέλος η μοίρα του έργου μας όπως ξέρουμε κρεμιέται κυριολεκτικά από τις αποφάσεις μας και την διαθεσιμότητα μας να τις πράξουμε, αλλά και τον τρόπο που θα διαλέξουμε να το κάνουμε αυτό.
Ο κλέφτης, αλλά όχι και φονιάς, μπορεί να είναι κατώτερος..? (ο φονιάς σίγουρα είναι’ δεν δικαιολογείται!) . Γίνεται όμως αμέσως ανώτερος όταν κλέβει για κάποιον ιερό σκοπό. Π.χ. για να ζήσει ή να ταΐσει την οικογένεια του. Και μην ξεχνάμε ότι κανείς δεν κλέβει από χόμπι αλλά μονό από ανάγκη. Και να ισχυρίζεται αυτό, κατά βάθος θέλει να εκπληρώσει κάποια επιθυμία του όποια και να είναι αυτή, όποιος και να είναι αυτός. Όταν όμως δεν το παραδέχεται αυτό στο τέλος, ναι τότε μπορείς να πεις ότι είναι κατώτερος αλλά σε άλλο κομμάτι της προσωπικότητας του. Οπότε αν σε κλέψει και σκεφτείς εκείνη την στιγμή το ότι ‘’ας πάει στο καλό, το έκανε από ανάγκη’’ έχεις κάνει αυτόματα μια καλή πράξη, πάντα υποσυνείδητα, και γίνεσαι ανώτερος. Αν όμως υπερηφανευτείς και το διαλαλήσεις τότε όχι μόνο δεν γίνεσαι ανώτερος αλλά δείχνεις και σημάδι κατωτερότητας. Τέλος αν θεωρήσεις ότι αυτό που σου έκλεψε τελικά το είχες ποιο πολύ ανάγκη εσύ και δεν πρόκειται ποτέ, ή δύσκολα, να το ξαναποκτήσεις τότε είσαι άτυχος. Όχι αυτός κατώτερος και ούτε εσύ ανώτερος.
Ναι τελικά πιστεύω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ανώτερος από κάποιον άλλο άνθρωπο. Όχι γιατί το λέει αλλά γιατί εμείς του το αναγνωρίζουμε. Άλλωστε συνήθως ο ανώτερος άνθρωπος είναι και μετριόφρον. Ή μήπως όχι..? Ας αφήσουμε στην άκρη τα… φυλετικά και τα… περί του πλούτου (Νέλσον Μαντέλα- έγχρωμος, Μαριάννα Βαρδινογιάννη- πλούσια) κ.λπ. και ας παραδεχτούμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι και όλοι μπορούμε να γίνουμε στα ματιά των άλλων ανώτεροι. Μας δίνεται ελευθέρα η ευκαιρία να ακολουθήσουμε τον δρόμο που χάραξαν τα ανωτέρα, για τον καθένα μας, πρότυπα ανθρώπων βλέποντας τον βίο και τα έργα τους, ή και γιατί όχι να γίνουμε και εμείς με την σειρά μας πρότυπα για άλλους. Αυτά που γράφω είναι γεγονότα που εγώ παρατηρώ στην ζωή και την φύση και όχι ειδήσεις αλλιώς θα είχε λυθεί το υπαρξιακό μας. Αυτό που μένει στο τέλος είναι κατά πόσο επιθυμούμε να γίνουμε ανώτεροι άνθρωποι και τι μας ωθεί σε αυτό. Ποια είναι να κίνητρα και αν τελικά θα το προσπαθήσουμε.